What you see is what you get. Althans, dat is het wenselijke uitgangspunt. Toch is ook niks wat het lijkt. Maar welk licht je er ook op laat schijnen; uiteindelijk bepalen we zelf hoe een realiteit te interpreteren, hoe een waarheid te bezien. Hoe licht op te vangen en te verwerken tot een passende verbeelding.
‍

Derek Otte (1988) neemt in Miose zijn eigen zienswijze onder de loep. Simpelweg omdat de manier waarop je naar jezelf kijkt, doorslaggevend is in de betekenis die je aan je omgeving toebedeelt. Bespiegelen, reflecteren, absorberen en weerkaatsen: Otte geeft zich in deze bundel over aan de stortvloed aan straling die het leven op ons loslaat.
‍

Met Miose presenteert Derek Otte alweer zijn vierde bundel en bewijst hij één van de meest sprekende dichters van zijn tijd. Geen literaire pretenties, geen hoogdravende voordrachten, maar een Rotterdamse recht-voor-je-raapheid die de deur open zet voor een ieder. Oog om oog. Ziel tot ziel.

‍